aktualności

Pomocniczy filtr diatomitowyPosiada dobrą mikroporowatą strukturę, dobre właściwości adsorpcyjne i przeciwsprężeniowe, co nie tylko pozwala na uzyskanie lepszego współczynnika przepływu przefiltrowanej cieczy, ale także filtruje drobne cząstki stałe, zapewniając klarowność. Ziemia okrzemkowa to osad szczątków starożytnych okrzemek jednokomórkowych. Jej cechy to: lekkość, porowatość, wysoka wytrzymałość, odporność na zużycie, izolacyjność cieplna, adsorpcja i wypełnianie oraz inne doskonałe właściwości. Dziś diatomit juliański będzie popularyzował sev.różne metody filtracji materiału filtracyjnego z diatomitu.

Diatomitowy materiał filtracyjny służy głównie do wychwytywania stałych cząstek zanieczyszczeń zawieszonych w cieczy na powierzchni medium i kanału poprzez trzy funkcje: przesiewania, efektu głębokościowego i adsorpcji, co pozwala na osiągnięcie celu, jakim jest oddzielenie cieczy od ciała stałego.

1. Efekt filtrowania diatomitu: Jest to efekt filtrowania powierzchniowego. Gdy ciecz przepływa przez ziemię okrzemkową, pory ziemi okrzemkowej są mniejsze niż rozmiar cząstek zanieczyszczeń, co uniemożliwia ich przedostanie się i powoduje ich zatrzymanie. Efekt ten nazywa się efektem filtrowania.

2. Efekt głębinowy diatomitu: Efekt głębinowy to efekt retencji głębokiej filtracji. W przypadku głębokiej filtracji proces separacji zachodzi tylko „wewnątrz” medium. Część stosunkowo małych cząstek zanieczyszczeń, które wnikają w powierzchnię placka filtracyjnego, jest pokryta diatomitem. Wewnętrzna, kręta mikroporowata struktura i drobniejsze pory wewnątrz placka filtracyjnego są zablokowane. Takie cząstki są często mniejsze niż mikropory ziemi okrzemkowej. Gdy cząstki uderzają w ściankę kanału, mogą opuścić przepływ cieczy. Jednak to, czy uda się to osiągnąć, zależy od równowagi sił bezwładności i oporu stawianego cząstkom. To przechwytywanie i przesiewanie mają podobny charakter i oba należą do efektów mechanicznych. Zdolność do filtrowania cząstek stałych jest zasadniczo związana tylko ze względnym rozmiarem i kształtem cząstek stałych oraz porów.

3. Adsorpcja diatomitu: Adsorpcję można w rzeczywistości postrzegać jako przyciąganie elektrokinetyczne, które zależy głównie od właściwości powierzchniowych cząstek stałych i samego diatomitu. Położenie punktowe ziemi okrzemkowej jest ujemne, wartość bezwzględna jest duża i może ona skutecznie adsorbować ładunki dodatnie. Gdy cząstki mniejsze niż wewnętrzne pory ziemi okrzemkowej zderzają się na wewnętrznej powierzchni porowatej ziemi okrzemkowej, są przyciągane przez ładunki elektryczne. Występuje również rodzaj wzajemnego przyciągania między cząstkami, tworząc klastry i przylegając do ziemi okrzemkowej. Oba zjawiska należą do adsorpcji, która jest bardziej złożona niż dwa poprzednie. Powszechnie uważa się, że powodem, dla którego cząstki stałe mniejsze niż średnica porów są zatrzymywane, są głównie: siły międzycząsteczkowe (zwane również przyciąganiem van der Waalsa), w tym dipol trwały, dipol indukowany, dipol natychmiastowy oraz istnienie potencjalnego procesu wymiany jonowej.