aktualności

Osiągnięcia badawcze japońskiego Uniwersytetu Technologicznego Kitasami dowodzą, że powłoki wewnętrzne i zewnętrzne oraz materiały dekoracyjne wytwarzane z diatomitu nie tylko nie emitują szkodliwych substancji chemicznych, ale także poprawiają warunki życia.

Po pierwsze, diatomit może automatycznie regulować wilgotność w pomieszczeniu. Głównym składnikiem diatomitu jest krzemian, z którego powstają materiały do produkcji powłok i ścian wewnętrznych i zewnętrznych, charakteryzujące się porowatością i porowatością, a ultradrobne pory są od 5000 do 6000 razy większe niż w przypadku węgla drzewnego. Gdy wilgotność powietrza w pomieszczeniu wzrasta, ultradrobne otwory w ścianie diatomitu mogą automatycznie absorbować wilgoć z powietrza i ją magazynować. Jeśli wilgotność powietrza w pomieszczeniu spadnie, materiał ściany diatomitu może uwolnić wilgoć zgromadzoną w ultradrobnych porach.

Po drugie, materiał ścienny z diatomitu nadal pełni funkcję eliminowania specyficznych zapachów i utrzymywania czystości w pomieszczeniach. Badania i wyniki eksperymentów pokazują, że diatomit może działać jako dezodorant. Dodanie tlenku tytanu do kompozytu diatomitu może eliminować nieprzyjemne zapachy oraz absorbować i rozkładać szkodliwe substancje chemiczne przez długi czas, utrzymując ściany w czystości przez długi czas, nawet jeśli w domu przebywają palacze, ściany nie żółkną.

Po trzecie, raport z badań wskazuje, że materiał dekoracyjny diatomitu może również absorbować i rozkładać substancje wywołujące alergie, co ma pozytywny wpływ na leczenie. Absorpcja i uwalnianie wody przez materiał ścienny diatomitu może wywołać efekt wodospadu i rozłożyć cząsteczki wody na jony dodatnie i ujemne. Ponieważ cząsteczki wody są owinięte wokół siebie, tworząc dodatnie i ujemne grupy jonowe, a następnie, wraz z cząsteczkami wody jako nośnikami, unosząc się w powietrzu, mają one zdolność zabijania bakterii. Jony dodatnie i ujemne unoszące się w powietrzu są natychmiast otaczane i izolowane przez alergeny i inne szkodliwe substancje, takie jak bakterie i pleśń. Następnie najbardziej aktywne jony hydroksylowe w dodatnich i ujemnych grupach jonowych gwałtownie reagują z tymi szkodliwymi substancjami, ostatecznie całkowicie je rozkładając na nieszkodliwe substancje, takie jak cząsteczki wody.